Drawieński Park Narodowy

polski park narodowy o powierzchni 114,41 km², utworzony w 1990 r.[1] Położony jest na terenie trzech województw: lubuskie: 55,91 km² zachodniopomorskie: 54,72 km² wielkopolskie: 3,78 km² Park znajduje się w północno-zachodniej Polsce, na Równinie Drawskiej, w kompleksie Puszczy Drawskiej. Południowa granica Parku przebiega wzdłuż drogi krajowej nr 22[2]. Położenie geograficzne Parku: długość geograficzna od 15°45′ do 16°45′E szerokość geograficzna od 53°00′ do 53°15′N Lasy na terenie Parku zajmują 83% powierzchni. W większości są to lasy bukowe i dębowo-bukowe, a także bory sosnowe. Ponadto 10% powierzchni wodnej Parku zajmują jeziora wraz z rzekami. Główne rzeki to: Drawa i Płociczna. Jeziora: 20 zbiorników wodnych, w tym unikatowe w skali kraju, Jezioro Czarne. Największe Jezioro Ostrowiec. W Parku znajduje się 20 obszarów ochrony ścisłej.